Εντάξει, το Spiegel δεν είναι Bild. Είναι, ας πούμε, κάτι σαν το π.Ψ. (προ Ψυχάρη) ΒΗΜΑ. Με αρθρογράφους κάποιους σαν τον Πρετεντέρη, το Γιάννη Μαρίνο και άλλους υμνητές του άκρατου νεοφιλελευθερισμού και κάποιους με δημοκρατικές περγαμηνές που ακόμη δεν έχουν καταλάβει ότι αυτό που πριν από χρόνια προσέφεραν με την πένα τους, σήμερα είναι ο φερετζές του νεοταξικού κράτους.
Ετσι, περίμενα ότι η φαιδρή αυτή κατάταξη από το Spiegel του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ, Αλέξη Τσίπρα, στους πιο επικίνδυνους ευρωπαίους πολιτικούς, μπορεί να άρεσε στους γερμανούς ή έλληνες παρενδυμένους νεοναζί (εννοώ τους χριστιανοδημοκράτες και φιλελευθέρους), αλλά φανταζόμουν ότι δε θα βρεθεί έλληνας πολιτικός να θριαμβολογήσει. Λησμόνησα τους ανίκητους, αυτούς που η ανοησία και παρεπόμενη υπεροψία δεν τους αφήνουν να δουν το γελοίον του πράγματος.
Εννοώ φυσικά τον εξ επαγγέλματος σπουδαρχίδη Σίμο Κεδίκογλου.
Θυμίζω: είτε πρόκειται για το σκάνδαλο της Αγροτικής Τράπεζας είτε για το νέο κόψιμο μισθών και συντάξεων, ο πολλά βαρύς port parole, αυτό του κουρασμένο αγόρι, λέει το ίδιο πράγμα με κάποιες ύψιστης ευφυίας παραλλαγές.
Δηλαδή:
- για το ξεπούλημα της Αγροτικής στα αφεντικά του Σάλλα: ο ΣΥΡΙΖΑ θέλει την επαναφορά της δραχμής και την έξοδο από την ευρωζώνης.
- για την επιδρομή των νεοταξιτών σε μισθούς – συντάξεις: ο ΣΥΡΙΖΑ εξυπηρετεί συγκεκριμένα οικονομικά συμφέροντα που θέλουν να κερδοσκοπήσουν με την επάνοδο στη δραχμή.
Υπάρχουν και άλλες παραλλαγές, αλλά όλες κατατείνουν στο ίδιο. Φαντάζομαι ότι αν τον ρωτήσει κάποιος για την προικοδότηση της θυγατέρας Πολύδωρα θα απαντήσει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ την επέβαλε για να μην παρεμποδίσει την επάνοδο στη δραχμή.
Τελοσπάντων, αυτός ο σκληρά και διαρκώς σκεπτόμενος κύριος, όχι απλώς ενθουσιάστηκε με την παπαριά του Spiegel, αλλά προχώρησε και σε νουθεσίες προς τον πρόεδρο Τσίπρα, το ΣΥΡΙΖΑ και κατ’ επέκταση στο 1,5 εκατομμύριο που ψήφισε αριστερά.
Ούτε του πέρασε από το υπέρβαρο κεφάλι του (λόγω περιεχομένου) ότι αν ένα ελληνικό περιοδικό έγραφε κάτι τέτοιο για τη Μέρκελ ή όποιον άλλο πολιτικό, ουδείς γερμανός πολιτικός θα έθιγε το θέμα.
Αυτός, σαν θλιβερός επίγονος των κουίσλινγκ του Τσολάκογλου, σπεύδει να υιοθετήσει το δημοσίευμα. Αντί να προβληματιστεί για ποιο λόγο το περιοδικό που ιδρύθηκε το 1947 με χρηματοδότηση των βρετανικών δυνάμεων κατοχής θεωρεί επικίνδυνο έναν πολιτικό της αριστεράς και όχι π.χ. τους έλληνες θαυμαστές του Αδόλφου που ως γνήσιοι άρειοι (θαυμάστε το σωματότυπο του Μιχαλολιάκου), αντί λοιπόν να το επεξεργαστεί κάπως ή να ρωτήσει τον πατέρα του, τρέχει να προλάβει να πει την ανοησία του. Να ζητήσει από τον Τσίπρα να προβληματιστεί…
Και καλά αυτός. Όπως όλοι οι όμοιοι του, δεν πρόκειται ποτέ να καταλάβει το μέγεθος της βλακείας του. Οι κύριοι, όμως, που τον βάλανε σ΄ αυτήν τη θέση; Ας μην ξεχνάμε ότι ο κυβερνητικός εκπρόσωπος δεν εκπροσωπεί τον πρωθυπουργό αλλά ολόκληρη την κυβέρνηση, άρα και τα κόμματα που συμμετέχουν σ’ αυτήν. Θα είχε λοιπόν ενδιαφέρον να μάθουμε όχι ποια άποψη έχει ο Βενιζέλος για τον Τσίπρα (αν το χρειαστεί αύριο θα συρθεί στα πόδια του, γλύφοντας), αλλά ο σοβαρός, ο νουνεχής, ο χαμηλών τόνων και αίρων το σταυρό της σωτηρίας της χώρας: ο Φώτης Κουβέλης.
Αλήθεια, ήταν ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος ενός κόμματος με πρόεδρο τον επικίνδυνο Τσίπρα; Και δεν τον είχε καταλάβει;
Πλάκα θα είχε να γίνει και μια έρευνα για το ποιους θεωρούν οι έλληνες πιο επικίνδυνους πολιτικούς.
Πάντως η αξιολόγηση του Spiegel εμένα μ’ έκανε περήφανο.
Περισσότερα πολιτικά θέματα: http://lpyrgos-politics.blogspot.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου