Δευτέρα 28 Ιανουαρίου 2013

Ο πολλαπλασιαστής της δυστυχίας

Του Σταύρου Χριστακόπουλου
​Κάπως... αργά ανακάλυψε ο επικεφαλής του ερευνητικού τμήματος του ΔΝΤ Ολιβιέ Μπλανσάρ τον λάθος υπολογισμό του «δημοσιονομικού πολλαπλασιαστή»: αντί κάθε ευρώ περικοπής των πρωτογενών δαπανών του κράτους να επιφέρει 0,7% ύφεση, επέφερε υπερδιπλάσια, ύψους 1,7 ευρώ, με αποτέλεσμα μια εσωτερική υποτίμηση άνευ προηγουμένου για ανεπτυγμένη σε τόσο μικρό χρονικό διάστημα εν καιρώ ειρήνης.

Γιατί την ανακάλυψε... «αργά»; Διότι, πέρα από την οφθαλμοφανή οικονομική και κοινωνική καταστροφή, το πρόγραμμα της τρόικας – του ΔΝΤ και, κυρίως, της ευρωζώνης, η οποία επιμένει σε αυτό παρότι το Ταμείο ζητεί την αναθεώρησή του – έχει επιφέρει ταχύτατη και δραματική απαξίωση του συνόλου των αξιών, η οποία δεν αντανακλάται μόνο στην απαξίωση της εργασίας, αλλά και στις τραγικά χαμηλές αποτιμήσεις της εκποιούμενης εθνικής περιουσίας.

Και ο οικονομικός κατήφορος, εξ αιτίας της επιμονής της ευρωζώνης στην εφαρμογή του προγράμματος «δημοσιονομικής προσαρμογής», δεν έχει τελειωμό.

Χαρακτηριστική ως προς αυτό είναι η νέα έκθεση της Citigroup, η οποία προβλέπει νέα επιδείνωση του ελληνικού εκτροχιασμού, με ύφεση 6,5% το 2013 (6,1% το 2012) και επιπλέον συρρίκνωση κατά 11,5% του ΑΕΠ το 2014! Ως εκ τούτου, λέει η τράπεζα, χωρίς ένα μεγάλο «κούρεμα» του χρέους – με ζημία της ευρωζώνης αυτή τη φορά – η έξοδος της Ελλάδας από το ευρώ είναι βέβαιη. Δηλαδή, το μνημόνιο που θα μας κρατούσε εντός του ευρώ είναι αυτό που μας οδηγεί στην έξοδο.

Θα ήταν λοιπόν ορθό να δώσουμε ιδιαίτερη προσοχή στην επισήμανση του πρωθυπουργού της Ολλανδίας Μαρκ Ρούτε στο Νταβός, ο οποίος σημείωσε μιλώντας για την Ελλάδα: «Πιστεύω ότι στόχος μας θα πρέπει να είναι η διατήρηση της ακεραιότητας της Ευρωζώνης. Την ίδια στιγμή, όμως, δεν μπορείς να προβλέψεις εάν κάποια χώρα θέλει να εγκαταλείψει την Ευρωζώνη. Νομίζω ότι θα πρέπει να δίνεται αυτή η δυνατότητα».


Απώλεια ελέγχου

Κατόπιν τούτων ακούγονται εντελώς παράταιροι οι πολιτικοί και μιντιακοί «πανηγυρισμοί» περί ανάκτησης της οικονομικής και πολιτικής σταθερότητας, περί ανάκαμψης κ.λπ. Η οδυνηρή πραγματικότητα διαρκώς επιδεινώνεται και η οικονομία δεν παύει να είναι το ναρκοπέδιο πάνω στο οποίο εξακολουθεί να πατάει – εντελώς απρόσεκτα – η συγκυβέρνηση.

Ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματά της την επόμενη περίοδο, πέρα από τα σκληρά οικονομικά μέτρα που αναμένονται προκειμένου να καλυφθούν οι μεγάλες δημοσιονομικές τρύπες, θα είναι και ο τρόπος με τον οποίο θα αντιμετωπίζονται οι κοινωνικές αντιδράσεις. Η κυβερνητική γραμμή θα είναι αυταρχική, όπως έδειξε η πολιτική επιστράτευση των εργαζομένων στις συγκοινωνίες με τη γελοία επίκληση λόγων «δημόσιας υγείας», η οποία συνιστά παράβαση του Συντάγματος και της κοινής λογικής.

Μετά την ισοπέδωση των μισθών, των συντάξεων, της ασφάλισης και των εργασιακών συμβάσεων, ήρθε η ώρα και των απεργιών.

Η κυβερνητική λογική – και η μιντιακή, η οποία τη συνοδεύει και τη συμπληρώνει – χαρακτηρίζει τα δικαιώματα, με κορυφαίο αυτό της απεργίας, «αυταρχισμό», «πραξικόπημα» και «συντεχνιασμό».

Η σκληρή πραγματικότητα όμως παραμένει – και επιμένει. Τα στοιχεία που παρουσιάστηκαν παραπάνω μαρτυρούν ότι η κυβέρνηση είναι παγιδευμένη στο μνημονιακό αδιέξοδο και ότι ο «μονόδρομος», τον οποίο συνεχώς επικαλείται, είναι απλώς ο δικός της μονόδρομος προς την πολιτική απαξίωση.

● Είναι ίσως εύκολο να κατεβάζεις τα ΜΑΤ και τα ΕΚΑΜ απέναντι σε μια κοινωνία που διαδηλώνει ή σε απεργούς οι οποίοι κινητοποιούνται κάθε φορά αποκομμένοι από τους άλλους κλάδους εργαζομένων.

● Είναι επίσης εύκολο να παίζεις επικοινωνιακά παιχνίδια με τα καλάσνικοφ, τα γκαζάκια, τις κατσαρόλες και τις μαϊμού συλλήψεις.

● Είναι προσωρινά εύκολο να χαρακτηρίζεις, με τέτοια μιντιακή δύναμη πυρός, την αξιωματική αντιπολίτευση υποστηρικτή της τρομοκρατίας και της «ανομίας», αλλά αυτή η βαλίτσα δεν μπορεί να πάει μακριά διότι κινδυνεύεις να γίνεις γραφικός και καταγέλαστος – αν δεν είσαι ήδη.

● Είναι όμως πολύ δύσκολο να καταλύεις τους θεσμούς, να ευτελίζεις το σύνταγμα, να παρεμβαίνεις «νουθετώντας» τη Δικαιοσύνη και να την απαξιώνεις όταν δεν σου κάνει τα κέφια, να καταργείς τη Βουλή νομοθετώντας με Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου, να μετατρέπεις τη χώρα σου σε αποικία χρέους και την ίδια ώρα να κλαψουρίζεις, να διαμαρτύρεσαι ή να καταγγέλλεις την «ανομία» και την έλλειψη εμπιστοσύνης του ελληνικού λαού στους θεσμούς που εσύ ο ίδιος καταρρακώνεις.

Στην πραγματικότητα η συγκυβέρνηση της τρόικας εσωτερικού δεν μπορεί να σταθεί επί μακρόν ακροβατώντας πάνω στο τεντωμένο σχοινί της λαϊκής εξαθλίωσης, η οποία ανά πάσα στιγμή μπορεί να παραγάγει ένα πολιτικό «ατύχημα». Ακόμη περισσότερο όταν ξέρεις πως, με διαλυμένο και ξεπουλημένο τον εργοδοτικό συνδικαλισμό, με αποδυναμωμένη την κοινωνική συνοχή, με υπερσυσσωρευμένη την οργή, μια κοινωνική έκρηξη θα μπορούσε να αποβεί ελάχιστα πολιτική και ενδεχομένως ανεξέλεγκτη.

Η βίαιη καταπάτηση και κατάργηση δικαιωμάτων, η επιλογή να διατηρηθεί η κοινωνία όχι μόνο φτωχή, αλλά και γονατισμένη, ίσως να προσφέρει πρόσκαιρες και αμφίβολες πολιτικές «νίκες», αλλά ενέχει τεράστιο ρίσκο. Η βία φέρνει βία. Και ο κοινωνικός πολλαπλασιαστής της δυστυχίας, τον οποίο δεν υπολογίζει η τρόικα εσωτερικού, είναι πολύ μεγαλύτερος από τον δημοσιονομικό πολλαπλασιαστή, τον οποίο απέτυχε να υπολογίσει σωστά η τρόικα εξωτερικού.
Πηγή: topontiki.gr

Δύο Ελλάδες υπάρχουν πια, του Γιώργου Δελαστίκ


Θυελλώδεις υπήρξαν οι πολιτικές εξελίξεις σε πολλούς τομείς στη διάρκεια της εβδομάδας που κύλησε. Εξελίξεις που δυστυχώς βάθυναν το ήδη αβυσσαλέο χάσμα που χωρίζει τις δύο Ελλάδες που έχουν πλέον διαμορφωθεί από τότε που η χώρα μας οδηγήθηκε από τον Γιώργο Παπανδρέου σε καθεστώς Μνημονίου.

Το γεγονός που αδιαμφισβήτητα σφράγισε την πολιτική ζωή ήταν η απόφαση της συγκυβέρνησης Σαμαρά, Βενιζέλου, Κουβέλη να προχωρήσουν σε επιστράτευση χιλιάδων εργαζομένων στα μέσα μαζικής μεταφοράς της Αθήνας. Μπορεί η πολιτική επιστράτευση των απεργών να ενθουσίασε τους οπαδούς της κυβέρνησης και να την έκανε ακόμη πιο μισητή στο σύνολο των πολιτικών εχθρών της, αλλά η ουσία είναι ότι της επέτρεψε να σημειώσει μια εύκολη νίκη με μηδαμινό πολιτικό κόστος.

Αντισυνταγματική ή όχι -η σχετική συζήτηση συνεχίζεται αδιαλείπτως από το 1974- η πολιτική επιστράτευση χρησιμοποιείται συστηματικά από όλες τις μεταπολιτευτικές κυβερνήσεις για το σπάσιμο απεργιών. Γι' αυτό και η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ δεν είχαν το παραμικρό δισταγμό να προσφύγουν στο προδήλως αντισυνταγματικό αυτό μέτρο, δεδομένου ότι το Σύνταγμα προβλέπει τη χρήση του για την εθνική άμυνα, περιπτώσεις φυσικών καταστροφών, απειλής για τη δημόσια υγεία.

Η περίπτωση Βενιζέλου είναι αποκαλυπτική. «Να καταργηθεί η δυνατότητα πολιτικής επιστράτευσης λόγω απεργίας» ζητούσε με σχέδιο νόμου που είχε καταθέσει το 2006, όταν ήταν κυβέρνηση η ΝΔ υπό τον Κώστα Καραμανλή. Αντιθέτως, εντελώς άλλα πράγματα είπε τώρα. «Η μόνη λύση που απέμεινε ήταν η επίταξη (σ.σ. νομικός όρος αποφυγής των άκρως αρνητικά φορτισμένων λέξεων «πολιτική επιστράτευση»), η οποία προβλέπεται από τον νόμο και λειτουργεί εκτονωτικά (!)» δήλωσε την Πέμπτη, μιλώντας σε στελέχη του ΠΑΣΟΚ. Από το ανάθεμα στην αποθέωση της πολιτικής επιστράτευσης.

Παλιότερα η Δεξιά κατηγορούσε τα δημοκρατικά κόμματα του Κέντρου ότι είναι «συνοδοιπόροι του κομμουνισμού». Σήμερα ο δεξιός υπουργός Δημόσιας Τάξης Νίκος Δένδιας είναι πολύ πιο προχωρημένος. Κατηγορεί την αξιωματική αντιπολίτευση, τον ΣΥΡΙΖΑ, ότι υποθάλπει την τρομοκρατία και αφήνει να εννοηθεί ότι η κυβέρνηση Σαμαρά και υπολοίπων θεωρεί πως το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης βρίσκεται στην... παρανομία!!! Αυτό υπονοεί με τη φράση που είπε στο Μέγκα: «Ελπίζω ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα συνεχίσει να στρέφεται προς τη νομιμότητα». Είναι προφανές ότι η ΝΔ εκτιμά ότι ένα κλίμα πολιτικής ανωμαλίας τη βοηθάει να σταματήσει τη διαρροή των ψηφοφόρων της προς τη Χρυσή Αυγή.

Παλιό κόλπο της ΝΔ αυτή η τακτική. Το υπενθύμισε ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Παναγιώτης Λαφαζάνης: «Δεν θα επαναλάβετε με τον ΣΥΡΙΖΑ στην αξιωματική αντιπολίτευση αυτά που κάνατε με το ΠΑΣΟΚ, όπου βγάζατε τον αρχηγό του (σ.σ. τον Ανδρέα Παπανδρέου) τρομοκράτη» τόνισε στη Βουλή απευθυνόμενος στον υπουργό Δημόσιας Τάξης. Η συγκυβέρνηση και το Μέγαρο Μαξίμου συνεχίζουν φυσικά απτόητοι. Είναι χαρακτηριστικό ότι κατασκεύασαν προβοκατόρικο βίντεο εναντίον του ΣΥΡΙΖΑ με μοντάζ δηλώσεων του βουλευτή Καστοριάς του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης, αντιστρέφοντας πλήρως το νόημά τους ώστε να τον εμφανίσουν ως... υποκινητή της τρομοκρατικής επίθεσης στο Mall, το εμπορικό κέντρο! Πρόκειται περί αχρείας παραχάραξης.

Τη σύλληψη του βουλευτή (!) του ΣΥΡΙΖΑ βάσει του παραχαραγμένου βίντεο ζήτησε στη συνέχεια ο ίδιος ο κυβερνητικός εκπρόσωπος, αποδεικνύοντας εμπράκτως ότι έχουμε να κάνουμε με μια προβοκάτσια της Δεξιάς προδικτατορικού τύπου της δεκαετίας του 1960.

«Ο κατά δήλωσή του αναρχικός και φιλοτρομοκράτης Β. Διαμαντόπουλος, ο οποίος παραμένει ακόμα και τώρα βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, στοχοποιεί σε ομιλία του το Mall τέσσερις ημέρες πριν το τρομοκρατικό χτύπημα και καλεί απροκάλυπτα τους συντρόφους του να πάρουν τα όπλα. Μετά από αυτό περιμένουμε από τη Δικαιοσύνη να παρέμβει άμεσα» δήλωσε ο Σίμος Κεδίκογλου. Απύθμενο πολιτικό θράσος. Απειλή για τη δημοκρατία, αντιθέτως, αποτελεί η πρόθεση της κυβέρνησης ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΔΗΜΑΡ να καθυποτάξει τους πάντες, συμπεριλαμβανομένων και όσων δικαστών δεν ενεργούν ως πειθήνια κυβερνητικά πιόνια. Πρόθεση που αποκαλύφθηκε δημοσίως με δηλώσεις και πάλι του υπουργού Δημόσιας Τάξης. «Εθελοτυφλούν» όσοι δικαστές δεν υλοποιούν την κυβερνητική γραμμή σε θέματα τρομοκρατίας, εντός ή εκτός εισαγωγικών, είπε ο υπουργός.

«Πλήγματα στο κράτος δικαίου και στην ομαλή λειτουργία του δημοκρατικού πολιτεύματος» συνιστούν παρόμοιες δηλώσεις, απάντησε ορθότατα η Ενωση Δικαστών και Εισαγγελέων. Τα πράγματα δεν εξελίσσονται καθόλου ομαλά.

Πηγή: Έθνος της Κυριακής