Φορώντας μια μάσκα «έχασαν» προσωρινά την όρασή τους και γεμάτοι ανασφάλεια προσπάθησαν να ανέβουν και να κατέβουν σκάλες και να κινηθούν στο χώρο μπροστά από την Κεντρική Βιβλιοθήκη του ΑΠΘ με τη βοήθεια ενός συμφοιτητή τους που μπήκε στο ρόλο του συνοδού.
Οι φοιτητές εναλλάσσονταν στους ρόλους του τυφλού και του συνοδού, δηλαδή πρώτα έκανε ο ένας τον τυφλό και ο άλλος τον συνοδό και μετά το αντίθετο.
«Όταν φοράει κανείς τη μάσκα τα συναισθήματα ποικίλουν. Βιώνει ανασφάλεια γιατί υπάρχουν πάρα πολλά εμπόδια μπροστά σε έναν τυφλό ο οποίος δεν μπορεί να προσανατολιστεί. Από την άλλη ο συνοδός του τυφλού αισθάνεται πολύ μεγάλη ευθύνη και φοβάται μήπως δεν κάνει κάτι καλά και βλάψει τον τυφλό. Εμείς στοχεύουμε να πούμε στον συνοδό ότι δεν υπάρχει λόγος να αγχώνεται για το ότι δεν συνόδεψε σωστά τον τυφλό, γιατί σημασία έχει ότι ήταν εκεί γι αυτόν. Δεν υπάρχουν σωστές ή λάθος τεχνικές όταν ρωτάμε κάποιον μήπως θέλει βοήθεια στο δρόμο. Απλά αν πει ότι θέλει βοήθεια τότε τον συνοδεύουμε. Οι τεχνικές που δείχνουμε είναι αυτές που κάνουν πιο εύκολη ή πιο γρήγορη και πιο ασφαλή μια διαδρομή. Το άτομο που δεν βλέπει χάρη σε αυτές τις τεχνικές μπορεί κάποιες διαδρομές να τις κάνει πιο γρήγορα γιατί είναι δική του ευθύνη το να βρίσκεται στο δρόμο. Επομένως το να αποδεχτεί βοήθεια ή να την απορρίψει είναι δική του ευθύνη. Εμείς δείξαμε στους φοιτητές τις τεχνικές κίνησης των τυφλών και τις τεχνικές συνοδείας τυφλών», επισήμανε η εκπαιδεύτρια κινητικότητας προσανατολισμού και καθημερινών δραστηριοτήτων τυφλών στον Πανελλήνιο Σύνδεσμο -Τυφλών Περιφερειακή Ένωση Κεντρικής Μακεδονίας, Λίνα Καλλέ.
Τα τραπεζοκαθίσματα που καταλαμβάνουν τα πεζοδρόμια, τα παρκαρισμένα αυτοκίνητα, οι κακοτεχνίες στους δρόμους οι λωρίδες όδευσης τυφλών οι οποίες είναι κατειλημμένες από κολώνες και περίπτερα, οι μη προσβάσιμες δημόσιες υπηρεσίες και τα νοσοκομεία όπου είναι δύσκολο να πάει ένα άτομο που δεν βλέπει χωρίς συνοδό είναι οι μεγαλύτερες δυσκολίες που αντιμετωπίζει ένας τυφλός στην καθημερινότητά του, επισημαίνει από την πλευρά της η τυφλή Χριστίνα Μπλαβάση η οποία είναι η οργανωτική γραμματέας του Πανελλήνιου Συνδέσμου Τυφλών.
«Για να μη λέμε μόνο τα αρνητικά πρέπει να πούμε ότι υπάρχουν και κάποιες βελτιώσεις όσον αφορά τα μέσα μεταφοράς. Ο ΟΑΣΘ προσπαθεί πάρα πολύ για τη καλύτερη πρόσβασή μας στις αστικές συγκοινωνίες και εδώ και ένα χρόνο έχει θέσει σε λειτουργία τις έξυπνες στάσεις. Σε αυτές τις στάσεις ο τυφλός ενεργοποιώντας έναν βομβητή πληροφορείται σε πόση ώρα θα έρθει το λεωφορείο. Επίσης εδώ και κάποια χρόνια υπάρχουν ηχητικές διατάξεις στους φωτεινούς σηματοδότες, δηλαδή υπάρχουν ηχητικά φανάρια τα οποία ενεργοποιούνται με ειδικά τηλεχειριστήρια που χορηγούνται σε άτομα με τυφλούς. Το τηλεχειριστήριο δεν αλλάζει τη ροή του φαναριού αλλά ειδοποιεί τον τυφλό πότε το φανάρι είναι πράσινο για τους πεζούς με έναν ήχο γρήγορου ρυθμού για τη διάρκεια αναμονής του κόκκινου με έναν ήχο αργού ρυθμού. Σήμερα στη Θεσσαλονίκη υπάρχουν περισσότερα από 200 ηχητικά ζεύγη φαναριών,» προσθέτει η κ. Μπλαβάση.
Το λευκό μπαστούνι, που είναι το σύμβολο των τυφλών, αφενός βοηθά τα άτομα που έχουν χάσει την όραση τους να εντοπίζουν τα εμπόδια και να κινούνται ανεξάρτητα και αφετέρου συντελεί στο να γίνεται αντιληπτό από τους άλλους το άτομο που δεν βλέπει. Σήμερα εκτός από τα απλά λευκά μπαστούνια κυκλοφορούν και άλλα με δονητή ή με λέιζερ που βοηθούν στον εντοπισμό των υψηλών και χαμηλών εμποδίων αλλά το κόστος τους, που είναι από 600 έως και 2.500 ευρώ, είναι απαγορευτικό.
Περισσότερες ειδήσεις από τη Θεσσαλονίκη: http://lpyrgos-thessaloniki.blogspot.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου