Και αηδιάζω ακόμα περισσότερο, κύριε υπουργέ, βλέποντας τι γίνεται γύρω μου, ρίχνοντας ματιές στην καθημερινότητα ανθρώπων που, φαντάζομαι, είναι πολύ εκτός του δικού σας οπτικού βεληνεκούς.
Όλα όσα αντικρίζω με κάνουν να πιστεύω ότι, παρόλο που εσείς και οι τριγύρω σας «βλέπετε» την ανάκαμψη πίσω από την επόμενη γωνιά, η κατάσταση για τη συντριπτική πλειοψηφία του πληθυσμού δεν ήταν ποτέ χειρότερη στα χρόνια της κρίσης. Αλήθεια, πόσοι είναι αυτοί που ακροβατούν καθημερινά στο χείλος του γκρεμού και φοβούνται πως κάθε φύσημα του ανέμου θα τους ρίξει στο κενό, πόσοι είναι αυτοί που αναγκάζονται να επιβιώνουν με 300 ευρώ, πόσοι είναι όσοι εδώ και μήνες αδυνατούν να πληρώσουν το νοίκι, που δεν έχουν φράγκο για τη ΔΕΗ ή για να ζεστάνουν το κοκαλάκι τους; Πόσοι είναι αυτοί που, φαινομενικά εργαζόμενοι, έχουν να πληρωθούν από τον Φεβρουάριο, πόσοι όσοι εκλιπαρούν φίλους και γνωστούς και αγνώστους για οποιαδήποτε δουλειά - μα τίποτα δε βρίσκουν; Πόσοι είναι αυτοί που με τη δική τους δυστυχία συμβάλουν στον εξωραϊσμό των αριθμών και αδυνατούν να αγοράσουν ένα κομμάτι ψωμί, αφού το πρωτογενές πλεόνασμα που όλοι θα έχουμε δεν το δέχεται ως αντίτιμο ο φούρναρης της γειτονιάς τους;
Ποιος είναι αυτός που θα μπορούσε, πείτε μου, να θρηνήσει τους χιλιάδες απελπισμένους αυτόχειρες, να περιγράψει επάξια τις αμέτρητες καθημερινές τραγωδίες, να μετρήσει τις κατεστραμμένες ζωές και τα τσακισμένα όνειρα και τις ελπίδες τόσων ανθρώπων που βίαια θυσιάστηκαν στο βωμό της σωτηρίας της χώρας;
Ξέρω ότι εσείς δεν μπορείτε, κ. Στουρνάρα, γιατί εσείς ξέρετε να μετράτε μόνον αριθμούς! Και δε σας κατηγορώ γι αυτό. «Ο καθένας φτάνει μέχρι εκεί που τον πηγαίνει η γκλάβα του», συνήθιζε να λέει ο πατέρας μου.
Ξέρω επίσης, γιατί εσείς και όλοι του σιναφιού σας μας το έχουν πει επανειλημμένα όλα τούτα τα χρόνια: όλα τα γελοία και καταστροφικά συνάμα μέτρα ήταν αναγκαία, έπρεπε να ληφθούν, μετά πόνου ψυχής, βέβαια, γιατί δε γινόταν αλλιώς, γιατί θα καταστρεφόταν το σύμπαν, γιατί θα γινόμασταν παρανάλωμα του πυρός, γιατί ειδάλλως θα βράζαμε όλοι στα καζάνια της αιώνιας κόλασης. Γιατί όλα έπρεπε να γίνουν, καθώς η χώρα είχε οδηγηθεί στα πρόθυρα της καταστροφής.
Τα γνωρίζω όλα αυτά. Μα ένα μόνο δεν καταλαβαίνω, και θα σας παρακαλούσα να μου το εξηγήσετε. Πώς γίνεται οι ίδιοι, λίγο πολύ, άνθρωποι που οδήγησαν με τις πράξεις ή με τις παραλήψεις τους τη χώρα στο γκρεμό, να κόπτονται τώρα ότι αυτοί και μόνο αυτοί έχουν τις ικανότητες να τη σώσουν; Είναι σχιζοφρενείς ή παρανοϊκοί; Ή μεγαλομανείς; Ή ψεύτες; Γιατί να εμπιστευτούμε τέτοιους ανθρώπους; Εσείς θα εμπιστευόσασταν, πείτε μου, για παράδειγμα, το Νίκο Μιχαλολιάκο, αν σας έλεγε ότι θα φροντίσει στοργικά στο σπίτι του έναν μελαψό μετανάστη που νωρίτερα οι ναζί του είχαν κάνει τόπι στο ξύλο και στείλει στο νοσοκομείο;
Είμαι ιστορικός, κ. Στουρνάρα, και επιτρέψτε να σας πω μιαν ιστορία. Όταν ο Αλέξανδρος επέστρεφε από την Ινδία, διέσχισε με τον στρατό του την άνυδρη έρημο της Γεδρωσίας. Νερό δε βρισκόταν πουθενά και οι άντρες υπέφεραν και πέθαιναν σαν τις μύγες. Βρίσκει τότε, που λέτε, ένας στρατιώτης σε κάποιο λάκκο λίγο νερό μουχλιασμένο, γεμίζει ένα κράνος και το πάει στο βασιλιά του. Κι ο Αλέξανδρος παίρνει το κράνος και χύνει το νερό στο χώμα. Γιατί δε διανοούνταν να πιει, τη στιγμή που οι άντρες του υπέφεραν. Και γράφουν οι αρχαίοι ιστορικοί, ότι με αυτή του την πράξη τους έδωσε περισσότερο κουράγιο, από ότι αν είχε δώσει στον καθένα τους από μια γουλιά νερό.
Έτσι είναι οι ηγέτες, κ. Στουρνάρα! Τραβάνε μπροστά, και με το παράδειγμά τους ωθούν τους άλλους να τους ακολουθήσουν. Και προχωράνε μαζί. Για πράξεις σαν αυτή θεωρήθηκε Μέγας ο Αλέξανδρος κι έκανε τους άντρες του να τον ακολουθήσουν στα πέρατα της Γης, όχι επειδή έσφαξε στην εκστρατεία του μερικά εκατομμύρια ανθρώπους. Αυτοί ήταν απλά αριθμοί...
Σκεφτείτε λοιπόν, κύριε υπουργέ, πόσο πιο πιστευτά θα ήταν τα λόγια όλων σας και πόσο πιο εύκολα θα έδινε ο καθένας από μας τον τελευταίο οβολό του «για να σωθεί η Ελλάδα», αν:
- Ο Α. Σαμαράς παραιτούνταν από όλα τα προνόμια του αξιώματός του και ζούσε με 351 ευρώ το μήνα (επίδομα ανεργίας).
- Ο Ευ. Βενιζέλος αποχωριζόταν τα εκατομμύρια που «παντρεύτηκε» και πλήρωνε με αυτά τα χαράτσια (που ο ίδιος επινόησε) μερικών δεκάδων χιλιάδων ανθρώπων που ζουν χωρίς ρεύμα καθώς δε μπόρεσαν να πληρώσουν τη ΔΕΗ.
- Ο Α. Γεωργιάδης παραχωρούσε δωρεάν τις αηδίες που πουλάει για να τις κάψουν (δεν αξίζουν κάτι άλλο αυτά τα «βιβλία») στη σόμπα τους και ζεσταθούν λίγοι από όσους δεν μπορούν να αγοράσουν πετρέλαιο.
- Ο Θ. Πάγκαλος άνοιγε τις πόρτες των δεκάδων σπιτιών που κληρονόμησε για να φιλοξενήσει μερικές εκατοντάδες νεοάστεγους, έτσι ώστε να μπορεί να ισχυρίζεται πως, αφού «μαζί τα φάγαμε», τώρα «μαζί και θα κοιμηθούμε».
- Το ανθρωπάκι που παρίστανε τον πρωθυπουργό (ποιο ήταν το όνομά του, Λουκάς πως;) δε συνέχιζε να τσεπώνει τις παχυλές αμοιβές του από το ΔΝΤ, τις τράπεζες και τα πανεπιστήμια μετά το... στρατιωτικό «κούρεμα» σε Ταμεία και σε συντάξεις.
- Ο Γ. Παπακωνσταντίνου δεν έχανε... τα στικάκια της Λαγκάρντ και δεν τον σκίαζε καμία υποψία ότι έβαλε το χεράκι του να «φουσκώσει» το έλλειμμα του 2009.
- Παρέα με τον Τσοχατζόπουλο και τον Παπαγεωργόπουλο καθόντουσαν στο εδώλιο και κάποιοι άλλοι που μπέρδεψαν (ή εικάζεται ότι το έκαναν - θα το αποφάσιζε η δικαιοσύνη) το κρατικό πορτοφόλι με το δικό τους.
- Ο Γιώργος... Όχι, αφήστε τον αυτόν. Αυτός ό,τι και να έκανε, κανείς ποτέ δε θα μπορούσε να τον συγχωρέσει!
Αυτά ήθελα να σας πω, κύριε υπουργέ, και σας ευχαριστώ που μπήκατε στον κόπο να με ακούσετε. Προσθέστε και τα δικά μου λόγια στο πλεόνασμα οργής που πνίγει την Ελλάδα. Και ζητάω συγνώμη αν σας ενόχλησα, έστω και πρόσκαιρα, στο μέτρημα των αριθμών σας. Γνωρίζω ότι κοπιάζετε πολύ. Αλλά δε σας συμπονώ για αυτούς σας τους κόπους. Όπως, επιτρέψτε μου και με όλο το σεβασμό, δεν πρόκειται να σας συμπονέσω και για τις κλάψες σχετικά με τη φουκαριάρα τη μάνα σας, που, όπως είπατε, είναι κι αυτή αναγκασμένη να ζει με 500 ευρώ σύνταξη το μήνα. Γιατί αν κάτι κρατάω από αυτά σας τα τελευταία λόγια -και αν η μητέρα σας όντως δυσκολεύεται-, είναι το πρωτοφανές (όχι πρωτογενές) πλεόνασμα της δικής σας γαϊδουριάς, κ. Στουρνάρα, που δε δίνεται στη γηραιά γυναίκα κατιτίς από τα δεν ξέρω κι εγώ πόσες δεκάδες χιλιάδες ευρώ που τσεπώσατε νομίμως ως ειδικός σύμβουλος της Τράπεζας της Ελλάδας και άλλων τραπεζών, τον καιρό που διαμορφώνατε κι εσείς την οικονομική πολιτική της Ελλάδας που οδήγησε τη χώρα στο χείλος της αβύσσου...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου