Θα το πω ξεκάθαρα. Ποτέ δεν ήμουν υπέρ της κατασκευής του μετρό. Όχι βέβαια ότι θα με πείραζε έστω και στο ελάχιστο να ξυπνήσω αύριο και αν βρω το βρω έτοιμο να υποδεχτεί τους επιβάτες! Αυτό στο οποίο ανέκαθεν εξέφραζα την αντίθεσή μου, ήταν η κατασκευή του. Και εξηγούμε. Σε τέτοιες περιπτώσεις, πρέπει κάνεις πάντα να κάνει μια σύγκριση μεταξύ οφέλους και κόστους. Και εδώ πιστεύω ότι το ζύγι γέρνει χωρίς την παραμικρή αμφιβολία σε βάρος του οφέλους.
Για ποιους λόγους; Πρώτα το χρηματικό κόστος. Για το συγκεκριμένο έργο ήταν προγραμματισμένα να δαπανηθούν αρκετά δισεκατομμύρια ευρώ. Δεν έχω πρόχειρα τα ποσά, αλλά τα χρήματα ήταν σίγουρα πολλά. Επίσης, επειδή ζούμε στην Ελλάδα, ήταν από την αρχή βέβαιο ότι το τελικό κόστος θα ήταν κατά πολύ υψηλότερο από αυτό που αρχικά είχε υπολογιστεί. Ακόμα, το ίδιο το όφελος του έργου. Δεν μπορώ να καταλάβω σε τι ακριβώς εξυπηρετεί μια γραμμή από τον Σιδηροδρομικό Σταθμό έως τη Βούλγαρη. Ναι, ναι, ξέρω, θα υπάρξουν και επεκτάσεις. Ακόμα δεν έγινε η βασική γραμμή και μιλάμε για επεκτάσεις – αλλά είπαμε, στην Ελλάδα ζούμε…
Τέλος, η απίστευτη ταλαιπωρία. Από την πρώτη στιγμή, και πολύ πριν ξεκινήσουν τα έργα, ήμουν απολύτως βέβαιος ότι το χρονοδιάγραμμα θα μείνει πολύ πίσω, και ότι το έργο θα καθυστερήσει πάαααρα πολύ. Και ήμουν εξίσου βέβαιος ότι πολλοί δρόμοι θα μείνουν κλειστοί ή απροσπέλαστοι για πολλά χρόνια, με αποτέλεσμα όσοι κινούνται σε αυτούς να υφίστανται μια απερίγραπτη ταλαιπωρία άνευ τελειωμού.
Για όλους αυτούς τους λόγους, δεν πίστεψα ποτέ ότι το μετρό ήταν η ενδεδειγμένη λύση για το κυκλοφοριακό πρόβλημα της Θεσσαλονίκης, που πιστεύω ότι θα μπορούσε να αντιμετωπιστεί πολύ πιο αποτελεσματικά με παρεμβάσεις μερικών δεκάδων εκατομμυρίων το πολύ, που να είχαν όμως πραγματικό αντίκρισμα και να μην γινόντουσαν μόνο για το θεαθήναι και τη «λεζάντα».
Αυτή η «λεζάντα» φρονώ ότι ήταν ο πραγματικός λόγος που ξεκίνησε ένα έργο, το οποίο υπό τις παρούσες συνθήκες και βάσει αυτών που θα προσφέρει, δεν θα έπρεπε να γίνει (δεν έχω ενδείξεις ότι το έργο έγινε για να εξυπηρετήσει διάφορες «λαμογιές», όπως πάντως μου υπαγορεύει το… ένστικτό μου!)
Νομίζω ότι δεν έχω πέσει έξω στις έως τώρα προβλέψεις μου, μα ελπίζω να πέσω έξω σε αυτό που έλεγα ήδη πριν μια δεκαετία, ότι ακόμα και να ξεκινήσει το έργο, δεν θα τελειώσει ποτέ. Μακάρι να μην συμβεί κάτι τέτοιο, γιατί θα ήταν πραγματικά κρίμα μετά από τόσα χρόνια καθυστερήσεων και τόσες ταλαιπωρίες. Και πάνω από όλα θα ήταν κρίμα, πολύ κρίμα για όλους εκείνους τους επιχειρηματίες, τα καταστήματα των οποίων «μαράζωσαν» και τελικά έκλεισαν εγκλωβισμένα εδώ κι εγώ δεν ξέρω πόσα χρόνια πίσω από τις λαμαρίνες που στήθηκαν κατά μήκος των δρόμων (κάτω) από τους οποίους θα περάσει (;) το μετρό.
Ειλικρινά, δεν μπορώ να καταλάβω για ποιο λόγο δεν ενδιαφέρθηκε κανείς για τους ανθρώπους αυτούς τόσον καιρό. Χθες ο πρώην αντιδήμαρχος και πρόεδρος του Επαγγελματικού Επιμελητηρίου Θεσσαλονίκης, Μιχάλης Ζορπίδης επισήμανε σε επιστολή του ότι το 35% των καταστημάτων που βρίσκονταν στους δρόμους στους οποίους εκτελούνται έργα για την κατασκευή του μετρό, κατέβασαν ρολά (βλέπε: http://lpyrgos.blogspot.gr/2012/07/blog-post_4658.html). Πολλά από τα καταστήματα αυτά αποκόπηκαν από τους εν δυνάμει πελάτες τους για τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα, που απορώ πραγματικά όχι μόνο γιατί δεν έκλεισαν νωρίτερα αλλά και γιατί δεν έχουν κλείσει όλα!
Αναρωτιέμαι: Σκέφτηκε κανείς όλους αυτούς τους ανθρώπους; Υπήρξε ποτέ κάποια πρόβλεψη να τους δοθεί κάποια αποζημίωση, έστω και αν η «απομόνωση» δεν θα οδηγούσε σε λουκέτο και θα κρατούσε μόνο μερικούς μήνες, όπως διατυμπανιζόταν όταν ξεκινούσαν τα έργα; Τελικά οι μήνες έγιναν χρόνια, τα μαγαζιά έκλεισαν και το μόνο που θυμάμαι να άκουσα για τους καταστηματάρχες (παραδέχομαι όμως ότι δεν παρακολουθώ το θέμα από πολύ κοντά και ίσως να σφάλω) ήταν ότι θα τους έκαναν μια έκπτωση στα δημοτικά τέλη.
Δεν ξέρω τι έγινε τελικά, είμαι όμως βέβαιος ότι κανείς από τους μαγαζάτορες δεν έχει πάρει ικανοποιητική αποζημίωση. Και για άλλη μια φορά αναρωτιέμαι τι είδους χώρα είμαστε, όπου χωρίς να υπάρχει η παραμικρή μέριμνα για το τι θα γίνει και χωρίς να αισθάνεται κανείς δεσμευμένος από τα χρονοδιαγράμματα που έχει παρουσιάσει, κλείνει με το έτσι θέλω για χρόνια δρόμους και πεζοδρόμια και παίζει χωρίς δεύτερη σκέψη με τη δουλειά και τη διαβίωση ή ακόμα και την επιβίωση τόσων και τόσων ανθρώπων.
Πολύ ωραίο θα ήταν να ξυπνήσουμε αύριο και να έχουμε έτοιμο το μετρό ως δια μαγείας, ακόμα και αυτό το «κουτσουρεμένο» και «γελοίο» που σχεδιάζουν για τη Θεσσαλονίκη. Αλλά το να το κατασκευάσουμε υπό τις παρούσες προϋποθέσεις, συνθήκες και παραμέτρους είναι ένας πραγματικός εφιάλτης.
Κ. Ν.
ΥΓ: Ξέρω, ξέρω, καλά να πάθουν οι μαγαζάτορες, ήταν «λαμόγια», «κοπρόσκυλα», δεν έκοβαν αποδείξεις, τα ‘χαν κονομήσει, δεν πλήρωναν φόρους, ήταν «συντεχνίες» και δεν ξέρω και εγώ τι άλλο. Ήταν εγκληματίες, όπως όλοι οι Έλληνες, τελευταία, και ειδικότερα οι υπέρ το δέον πλουσιοπάροχα αμειβόμενοι Έλληνες εργαζόμενοι! Μπορεί να ακούσουμε και τέτοια...
Περισσότερες θέματα από τη Θεσσαλονίκη: http://lpyrgos-thessaloniki.blogspot.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου